10 Grzechów Przeklętego Dziecka

UWAGA W TYM WPISIE ZNAJDUJĄ SIĘ SPOILERY.

CZYTASZ NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ!

Niedawna premiera zarówno sztuki teatralnej Harry Potter i Przeklęte Dziecko (część 1 — 07.06.2016, część 2 — 30.07.2016), jak i książki (31.07.2016) o tym samym tytule spotkała się z różnymi reakcjami wśród fanów sagi. Dość podzielonymi w gwoli ścisłości.

Mimo iż sama jestem ogromną fanką Harry'ego Pottera muszę z ogromną dozą szczerości wyznać, iż wiadomość o premierze kolejnego „tomu” traktującego o świecie młodego czarodzieja niespecjalnie mnie ucieszyła. I wcale nie dlatego, że ósma część jest dramatem. Bo dramaty akurat czytać lubię.

Powodem tego były przede wszystkim spoilery zamieszczone na Tumblrze zaraz po premierze pierwszej części sztuki. Co prawda nie do końca wtedy jeszcze potwierdzone, gdyż w Internecie każdy może pisać co chce, nawet zmyślać, ale mimo to wystarczyło to, aby skutecznie zniechęcić mnie do chociażby kupna Przeklętego Dziecka, a o zachwycaniu się tą pseudoopowieścią już nie wspominając.

„Ale hola, hola! O co Ci chodzi? Co ci nie pasuje w nowym Harrym Potterze?” ktoś mógłby spytać. I tutaj właśnie wkraczają owe spoilery, które są największymi grzechami, wbijającymi nóż prosto w serce fandomu, na jakie J. K. Rowling kiedykolwiek pozwoliła.

10 grzechów Przeklętego Dziecka, których nigdy nie wybaczę.

1. Albus Potter i Scorpius Malfoy ukradli nielegalny Zmieniacz Czasu i postanowili użyć go, by uratować Cedrica Diggory'ego.

Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że ta historia Przekletego Dziecka zaczęła przeczyć książkom i słowom samej JKR. Powiedziała ona bowiem kiedyś, iż Zmieniacz Czasu potrafi cofać w czasie jedynie o 5 godzin, tak więc cofnięcie się w czasie dłużej niż o 5 godzin jest niemożliwe. Nie mówiąc już o tym, że w uniwersum Harry'ego Pottera Zmieniacz Czasu tworzy nieskończoną pętlę czasową, która powtarza się w każdym kontinuum czasowym, przez co wszystkie podróże w czasie odbyte w tej książce są niemożliwe, ponieważ nie tworzą tej pętli - one tworzą alternatywne linie czasowe. Jakby tego było mało zalatuje to typowo fanfikowym motywem, zwykle objawiającym się pod postacią „specjalnego przedmiotu”, najczęściej eliksiru, który w normalnych okolicznościach ma całkowicie normalne działanie, ale kiedy jest „specjalny” (czytaj „czarnomagiczny” wtedy nagle okazuje się, że potrafi robić rzeczy, których wcześniej nie potrafił.

2. Draco Malfoy przyszedł do domu Potterów i przyznał się przed Harrym Potterem do tego, że zawsze zazdrościł mu przyjaciół.

Nie wiem jak wy, ale ja wyczuwam tutaj wyjątkowo fanfikowego Dracona Malfoya, który zapomniał, że jest Draconem Malfoyem i że prawdziwy Draco Malfoy nigdy by się do czegoś takiego nie przyznał, nawet jeżeli naprawdę zazdrościłby Potterowi czegokolwiek. W samą zazdrość ewentualnie można by uwierzyć. Gdyby to był fanfik, to oczywiście, popieram, bo lubię Dracona w takim wydaniu, ale skoro jest to reklamowane, jako "ósma część serii" to raczej nie mogę się zgodzić na to, by uznać to za „potencjalne zachowanie kanonicznego Malfoya”.

3. Blizna Harry'ego znowu się odezwała w efekcie zsyłając na niego okropne koszmary i prorocze sny.

Przepraszam bardzo, ale czy nie zostało wyjaśnione, że Harry miał koszmary dlatego, że posiadał w sobie cząstkę Voldemorta? Ależ zostało. Co więcej, to nie blizna zwykle go bolała, ale właśnie miejsce za nią, gdzieś w umyśle Harry'ego, gdzie ulokowany został niezamierzenie stworzony horkruks. Cała ta sytuacja nie ma sensu dlatego, że cząstka duszy Voldemorta została zabita w ostatnim tomie. Nie wolno podważać takich rzeczy.

4. Plotka o tym jakoby Scorpius był „przeklętym dzieckiem” Voldemorta.

To już jest niestety wierutna bzdura. Voldemort nie mógłby mieć dziecka z Astorią, ponieważ musiałby ją zapłodnić jeszcze przed swoją śmiercią. Nie mówiąc już o tym, że wtedy byłaby to pedofilia, ponieważ Astoria jest młodsza od Daphne Grengrass, która jest na tym samym roku co Harry i Draco. (Z jakiegoś powodu mam wrażenie, że fanservis grał tutaj także sporą rolę, chociaż osobiście nie wiem, kto mógłby shipować Voldemorta i Astorię - nie jest to zbyt popularna para). Jest to więc idiotyzm wciśnięty do sztuki dla dramy. Nic tak przecież nie porusza czytelnika, jak bohater, za plecami którego szepcze cała szkoła, mrucząc jakim to on pomiotem nie jest, ponieważ podobno jest dzieckiem Voldemorta.

5. Voldemort zapłodnił Bellatriks, która przed bitwą o Hogwart urodziła mu córkę.

To z kolei jest czysty fanserwis dla wielbicieli „Voldemorta, który był zainteresowany Bellą fizycznie lub nawet mógł ją kochać”. Ich córka także nie jest niczym nowym z perspektywy fanfiction. Wielu ludzi wpadło na ten pomysł o wiele wcześniej niż ten, kto napisał tę sztukę i zazwyczaj byli to początkujący autorzy fanfiction, których historie nie miały większego sensu. Tutaj też takiego sensu niestety nie ma. Zwłaszcza, gdy weźmiemy pod uwagę fakt, że w jednym z wywiadów Jo powiedziała, że Bellatriks była bezpłodna. Ta informacja dotarła do mnie pocztą pantoflową i z początku starałam się ją znaleźć - dotrzeć do źródła. Podobno znajdowała się ona kiedyś w Internecie w ciekawostkach na temat Belli. Teraz niestety już nic z tego nie zostało, a jedynymi wskazówkami, mogącymi potwierdzać tę teorię są: 1) drzewo rodowe Blacków, na którym wyraźnie widać, że Bellatriks nie urodziła Rudolfowi żadnych dzieci oraz 2) to, co Bella powiedziała do Narcyzy w jednej z książek, a mianowicie, że „gdyby sama miała synów z chęcią oddałaby ich na służbę Voldemortowi”. Z tego powodu niestety nie jest to argument w 100% potwierdzony, ale i tak niesamowicie istotny w związku z jej nagłą ciążą i narodzinami córki Toma Riddle'a. Samo to, iż istniała taka informacja wywraca całą sytuację do góry nogami i w pewien sposób zaprzecza możliwości zaistnienia takiego dziecka. Z tego też powodu nigdy nie wybaczę Jo, że w ogóle zaakceptowała coś takiego.

6. Harry podarował swojemu synowi Jamesowi pelerynę niewidkę, a Albusowi Severusowi kocyk, w który Harry był zawinięty, kiedy Dumbledore podrzucił go pod drzwi Dursleyów.

To jest po prostu głupie, żeby nie rzec, że niedorzeczne. Nie dość, że to mało inteligentny chwyt, to jeszcze miał on na celu jedynie jeszcze bardziej skłócić ze sobą Harry'ego i Albusa, gdyż z  powodu różnic w charakterach obu bohaterów i prześladowaniu Albusa w szkole z powodu bycia „dzieckiem tego sławnego Harry'ego Pottera”, jednym z wiodących motywów Przeklętego Dziecka jest ich wzajemna niechęć.

7. Albus Potter jest chłopcem, który znienawidził własnego ojca, ponieważ był ciągle do niego porównywany, a Harry Potter jest ojcem, który powiedział swojemu synowi, że czasem marzy by Albus nie był jego synem.

Ok, rozumiem, że Albus mógł być zły na swojego ojca itd. bo był szykanowany, że jest Potterem w Slytherinie, ale tak po prawdzie nadal coś mi tutaj nie pasuje. No bo nawet jeżeli Tiara zmusiłaby Albusa do tego, by poszedł do Slytherinu, to z jakiej racji nagle cały Hogwart miałby się na niego z tego powodu uwziąć? Zwłaszcza biorąc pod uwagę wojnę, Severusa i całą tę sprawę z Peterem? Nikt jakoś nie nauczył dzieciaków, że Ślizgoni nie zawsze są źli i że tak naprawdę każdy może przejść na ciemną stronę? Nikt w Hogwarcie o to nie zadbał? Wszyscy rodzice równo nienawidzili Ślizgonów? Serio żaden z nich nie był odpowiedzialny?

No i Potter. Harry też był zwyczajnym uczniem. Nie był mistrzem zakuwania jak Hermiona. On tylko powiedział „Expeliarmus”, gdy był władcą Czarnej Różdżki i tyle. Koniec, finito. Voldemort zabity. Ale mi bohaterstwo. Nikt nie powinien od Albusa wymagać by pokonał nowego Czarnego Lorda, kurde. Ani żeby był super tylko dlatego, że jest Potterem.

No dobrze, nie powinni, ale to życie, to świat, mogli się uwziąć. To szkoła. Szkoły takie są. Ale co z Harrym? Naprawdę był aż tak nieodpowiedzialnym rodzicem, by nawet nie usłyszeć o tym, że w szkole się znęcają nad jego synem? A gdyby nawet usłyszał to co? Nie ma nic co mógłby zrobić? Tylko kłótnie i kłótnie?

Dobra, wyłożę kawę na ławę. Subiektywnie mi się ten motyw nie podoba. Nie mam żadnych argumentów do obalenia go pod względem konstrukcji. Uważam jedynie, że to nie powinno tak wyglądać. Harry ma od spraw rodzinnych Ginny, bo sam jest kaleką emocjonalnym i nie wie, jak to jest mieć ojca, ani tym bardziej, jak to jest być ojcem, więc Ginny powinna zadbać o Albusa i pogodzić go z Harrym. Ginny jest twarda, więc pewnie by ich obu pogoniła tak, jak tylko córka Molly Weasley potrafi.

8. Harry Potter jest okrutnym człowiekiem, który powiedział córce Voldemorta prosto w twarz, że nigdy nie pozna ona swojego ojca i zgnije w Azkabanie ze świadomością, że nigdy nie będzie miała na to szansy.

Od kiedy Harry Potter jest antagonistą serii o Harrym Potterze? Czy coś mi się pomieszało, czy to tylko ktoś postanowił zrobić nam głupi kawał? Nie mam pojęcia, ale moim zdaniem to chwyt poniżej pasa. Harry Potter taki nie był i nieważne co się wydarzyło w ciągu tych 19 lat nie powinien się taki stać. To całkowicie nie pasuje do jego charakteru. Jest strasznie papierowe i wymuszone. Nie mam nic więcej do dodania w tym temacie.

9. Harry Potter boi się gołębi.

Nie wiem, co takiego zrobiły mu gołębie, ale na pewno nie jest to gorsze od tego, co znoszą biedne pomniki i kamienne gargulce. A o ile wiem Harry Potter nie jest gargulcem, więc jedyny racjonalny powód, dla którego miałby bać się gołębi, muszę niestety wykluczyć na starcie.

10. Albus i Scorpius, którzy utknęli w przeszłości wysyłają wiadomość SOS do Harry'ego za pomocą kocyka, by ten użył Zmieniacza Czasu i ich uratował.

Teraz już wiemy po co był potrzebny koc, ale niestety logika nadal nie zawitała do świata Przeklętego Dziecka, bowiem wysyłanie wiadomości do przyszłości pocztą kocykową jest jeszcze bardziej absurdalne niż peristerophobia* Harry'ego Pottera. Niby technicznie możliwe ze względu na to, że przedmiot zniszczony w przeszłości zostanie też zniszczony w przyszłości, więc można na nim przesłać wiadomość, jeżeli się wie jak, ale z drugiej strony jest to niemożliwe, ponieważ nie można się cofnąć w czasie AŻ TAK daleko, używając Zmieniacza Czasu 9nie mówiąc już o tym, że pętla czasowa w tym przypadku nie działa, ponieważ Albus i Scorpius cofnęli się już tyle razy w przeszłość, że stworzyli kilkanaście alternatywnych linii czasowych). Czy tylko ja widziałam filmik HISHE, w którym Severus musiał przekręcić gałkę w Zmieniaczu Czasu 262 000 razy, żeby się cofnąć 50 lat w przeszłość? To była oczywiście parodia, ale pokazała jak bardzo jest to niemożliwe.

Jak widać powyżej aż strach zaglądać do tego dramatu. Z tego też względu osobiście nie zamierzam tego robić, ponieważ niezależnie od tego, czy takie chwyty są dozwolone w teatrze, czy też nie, już samo czytanie spoilerów z niej sprawiło, że nabawiłam się potężnej traumy. Chcąc czy nie musiałam się podzielić z Wami tym doświadczeniem, gdyż teatr absurdu, jakkolwiek dobrze rozegrany w tym dramacie, osobiście do mnie nie przemawia i w mojej opinii stanowi karę, na jaką nikt tak naprawdę nie zasługuje. A już zwłaszcza fandom HP, z którego, jak na mój gust, autorzy sztuki nabijają się w tym dramacie, wykorzystując w tym celu kopiowanie wszelkich możliwych motywów, jakie twórcy fanfiction wykreowali na przestrzeni ostatnich dwudziestu pięciu lat. Niektóre z nich brzmią głupio i właśnie dlatego, że są tak niedorzeczne świetnie się tutaj sprawdzają. Z drugiej jednak strony nie należą one do autorów tego dramatu, dlatego też lepiej byłoby, gdyby pozostały w sferze fanfiction, a nie trafiały na pułki sklepowe jako towar, który nie dość, że ma niejako kontynuować całą serię, to jeszcze zarabia na pomysłach fanów, którzy nigdy nie będą sobie mogli pozwolić na podobny krok ze względu na prawo autorskie. To, że Jo w ogóle zaakceptowała tę sztukę jako kontynuację serii o Harrym Potterze jest po prostu ciosem poniżej pasa, tzw. „gwałtem na kanonie” i w efekcie zemstą na nas za te wszystkie fanfiki. A tak się po prostu nie godzi.

Jedynym pocieszeniem dla mnie jako fana są natomiast osoby, które Przeklęte Dziecko przeczytały, ale w przeciwieństwie do autorki, nie traktują tego dramatu, jako kontynuacji. Ich podejście na zasadzie „to tylko historia poboczna” niezmiernie mnie cieszy, ponieważ nie tylko pokazuje, że niezależnie od naszej postawy względem samego tekstu, zawsze będziemy w stanie skrytykować coś, co w naszym mniemaniu zasługuje na krytykę, ale również, iż potrafimy świetnie się bawić czytając Przeklęte Dziecko i wcale od tego nie zginąć.

~***~

*Peristerophobia - paniczny lęk przed gołębiami.

Wpis ten zawiera kilkanaście luźnych spostrzeżeń oraz moje osobiste zdanie na temat fabuły i części składowych Przeklętego Dziecka. Nie jest to więc fachowa opinia wychodząca spod pióra osoby, która zjadła na Harrym Potterze zęby (ani nic podobnego) i dlatego też nie należy traktować tego zbyt poważnie.

EDIT: 30.08.2016
EDIT: 22.11.2017 (Zajęło mi to tak długo, bo dopiero teraz na studiach załapałam się na zajęcia z teatru, które przypomniały mi, że teatr to nie film).